کد مطلب:23595 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:16

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آيا برخورداري انسان ها از امكانات مختلف مادّي موجب نمي شود كه برخي به تكامل معنوي لازم نرسند؟

بايد به دو نكته توجّه داشت:
نخست اينكه محور تكامل انسان در اين جهان معنويّت انسان است و انسان ها در امكان سير روحي و حركت تكاملي معنوي خويش با يكديگر تفاوتي ندارند و هر كسي در هر وضعي باشد مي تواند بهره گيري معنوي داشته باشد، چه غني باشد چه فقير مريض باشد يا سالم و اساساً در اين رابطه محروميّت براي هيچكس مفهوم ندارد آنچه مهم است بهره گيري و به كار گرفتن امكانات و استعدادهاست بر اين اساس تكامل انسان و تكاليف انسان بر اساس وسع و توانايي او است و آنچه مهم است «سعي» يعني نسبت بين دارايي ها و امكانات با بازدهي آنهاست نه خود امكانات و اين امر در غني و فقير صدق مي كند.
غني با توجّه به نسبت بازدهي اي كه از دارايي هاي خود داشته يعني با توجّه به سعيش به تكامل رسيده و همين طور فقير.
نكته ديگر اينكه تكامل انسان تكامل ارادي و اختياري است و هيچ عاملي در وضع روحي انسان بدون، اراده و خواست انسان نمي تواند تأثير ثابتي داشته باشد و چنانچه انسان اراده كند مي تواند از تأثير همه، عوامل كه در وجود وي مؤثّر است عصيان كند به عنوان مثال اگر عواملي مانند وراثت و تربيت غلط در انسان تأثير كند انسان مي تواند با اراده و اختيار تأثير آن عوامل را خنثي كند. با توجّه به اين دو نكته روشن مي شود كه در حركت معنوي و سير تكاملي انسان ميان افراد هيچگونه تبعيضي نيست و محروميّت در اين رابطه معني ندارد.

( بخش پاسخ به سؤالات )


ـ45ـ